MARTWA NATURA
Pochodzące z
języka fancuskiego słowa nature morte [czyt. natiir mor]
oznaczają martwą naturę i służą określaniu właśnie tego tematu w sztuce. W
języku angielskim takie kompozycje przedstawiające układy przedmiotów nazywane
są still
life [czyt. stil lajf]. Ten temat możemy podziwiać głównie w dziełach
malarstwa, chociaż w sztuce współczesnej artyści realizują go także w
przestrzeni.
Balthasar van der Ast - Wazon kwiatów przy oknie
Martwa natura to przedstawienie na obrazie układu
przedmiotów lub innego rodzaju nieruchomych obiektów. Mogą to być rośliny
doniczkowe, kwiaty, owoce, książki, misy, dzbany, kielichy, talerze, czyli
wszystko to, co malarz może chcieć uwiecznić na płótnie lub papierze. Artyści
malują martwe natury nie tylko dlatego, że taki a nie inny przedmiot im się
podoba. Ten temat daje im możliwość ułożenia ciekawej kompozycji,
interesujących zestawień kolorystycznych. Ponadto twórca może studiować
proporcje oraz układy światła i cienia na przedmiotach.
Floris van Dijck - Martwa natura z serami i owocami
Artyści
holenderscy ok. 300 lat temu najczęściej malowali kompozycje złożone z owoców,
chleba, sera i różnych naczyń. Takie martwe natury nazywano „śniadaniowymi”.
Równie często ówcześni malarze malowali bukiety kwiatów w wazonach — wnikliwie
studiując ich różnorodne gatunki, piękne kolory, kształty i formy.
Akexander Adriaenssen - Martwa natura z ostrygami 
Henri Matisse - Martwa natura z ostrygami
Między
datami powstania obrazu Alexandra
Adriaenssena [czyt. aleksandra adriensena] i namalowania martwej natury
przez Henri Matisse'a [czyt. ąri
matisa] upłynęło prawie 300 lat. Obrazy te łączy temat, czyli martwa natura,
oraz motyw — obydwa dzieła przedstawiają talerz z ostrygami i cytryny.
Charlie Baird [czyt. czarli berd] - Martwa natura z karczochem 2000 
George Segal - Klasyczna martwa natura
Współczesne
martwe natury niewiele różnią się od dawnych. Możemy na nich zobaczyć różne
przedmioty, teraz np. telefon komórkowy czy kalkulator, albo podziwiać martwą
naturę w formie wyjątkowej rzeźby. George
Segal [czyt. dżordż sigal] wykonał swoją martwą naturę w formie gipsowych
modeli realnych przedmiotów, które ułożył na stoliku.
