Martwa natura

 MARTWA NATURA

Pochodzące z języka fancuskiego słowa nature morte [czyt. natiir mor] oznaczają martwą naturę i służą określaniu właśnie tego tematu w sztuce. W języku angielskim takie kompozycje przedstawiające układy przedmiotów nazywane są still life [czyt. stil lajf]. Ten temat możemy podziwiać głównie w dziełach malarstwa, chociaż w sztuce współczesnej artyści realizują go także w przestrzeni.

 

Balthasar van der Ast - Wazon kwiatów przy oknie

Martwa natura to przedstawienie na obrazie układu przedmiotów lub innego rodzaju nieruchomych obiektów. Mogą to być rośliny doniczkowe, kwiaty, owoce, książki, misy, dzbany, kielichy, talerze, czyli wszystko to, co malarz może chcieć uwiecznić na płótnie lub papierze. Artyści malują martwe natury nie tylko dlatego, że taki a nie inny przedmiot im się podoba. Ten temat daje im możliwość ułożenia ciekawej kompozycji, interesujących zestawień kolorystycznych. Ponadto twórca może studiować proporcje oraz układy światła i cienia na przedmiotach.

 

Floris van Dijck - Martwa natura z serami i owocami

Artyści holenderscy ok. 300 lat temu najczęściej malowali kompozycje złożone z owoców, chleba, sera i różnych naczyń. Takie martwe natury nazywano „śniadaniowymi”. Równie często ówcześni malarze malowali bukiety kwiatów w wazonach — wnikliwie studiując ich różnorodne gatunki, piękne kolory, kształty i formy.

 

Akexander Adriaenssen - Martwa natura z ostrygami

Henri Matisse - Martwa natura z ostrygami

Między datami powstania obrazu Alexandra Adriaenssena [czyt. aleksandra adriensena] i namalowania martwej natury przez Henri Matisse'a [czyt. ąri matisa] upłynęło prawie 300 lat. Obrazy te łączy temat, czyli martwa natura, oraz motyw — obydwa dzieła przedstawiają talerz z ostrygami i cytryny.

 

Charlie Baird [czyt. czarli berd] - Martwa natura z karczochem 2000

George Segal - Klasyczna martwa natura

Współczesne martwe natury niewiele różnią się od dawnych. Możemy na nich zobaczyć różne przedmioty, teraz np. telefon komórkowy czy kalkulator, albo podziwiać martwą naturę w formie wyjątkowej rzeźby. George Segal [czyt. dżordż sigal] wykonał swoją martwą naturę w formie gipsowych modeli realnych przedmiotów, które ułożył na stoliku.