Perspektywa powietrzna i barwna

 

Perspektywa powietrzna

Kolejnym sposobem przedstawiania przestrzeni na płaszczyźnie jest stosowanie perspektywy powietrznej. W dziełach, w których występuje ten rodzaj perspektywy, przedmioty oglądane z dużej odległości nie tylko maleją, lecz także zmieniają kolor. Powietrze pomiędzy obserwatorem a danym obiektem sprawia, że to, co znajduje się daleko, przybiera chłodniejszy, szaroniebieski odcień i wydaje się mniej wyraźne. Dlatego aby uzyskać złudzenie głębi, elementy z pierwszego planu maluje się intensywniejszymi barwami. Natomiast przedmioty z dalszych planów przedstawiane są za po-mocą jaśniejszych plam o miękkich, rozmytych krawędziach.

Leonardo da Vinci - Św, Anna Samotrzecia

W dziele Leonarda da Vinci tło wypełnione jest rozległym górskim widokiem. Wrażenie, że góry znajdują się daleko powstaje dzięki temu, że są one dużo mniejsze od postaci kobiet na pierwszym planie. Złudzenie to artysta wzmocnił przez zastosowanie perspektywy powietrznej: widok w tle namalował w chłodnej tonacji, stopniowo rozjaśniał barwy i ukazał miękkie krawędzie skalistych szczytów.

Caspar David Friedrich [czyt.: kaspar dawid fridriś], Poranek w górach

Artysta ukazał górski krajobraz wcześnie rano, zanim mgły znikną po wschodzie słońca. Powietrze nie jest zatem przejrzyste: wyraźnie widać jedynie najbliżej położony teren, podczas gdy kolejne plany w miarę oddalania się bledną, tracą barwę i nikną.

Perspektywa barwna

W perspektywie barwnej wykorzystywana jest wiedza o kolorach. Obiekty namalowane w barwach ciepłych wywołują wrażenie, jakby położone były bliżej widza, a barwy zimne sprawiają, że przedmioty wydają się bardziej odległe. Aby ukazać bliskie elementy, stosowane są zatem głównie barwy ciepłe. Natomiast obiekty dalsze przedstawia się najczęściej za pomocą kolorów chłodniejszych.

Joos van Cleve - Matka Boska z Dzieciątkiem i aniołami

Obraz prezentuje nie tylko scenę religijną - artysta dużo uwagi poświęcił również rozległemu krajobrazowi w tle. Aby rozróżnić odległość planów, malarz zastosował ciepłą, żywą czerwień do ukazania postaci i obiektów blisko widza, a szarych odcieni użył w miejscach, w których przedstawił położone najdalej budowle i góry.

Paul Cezanne - Góra św. Wiktorii

W dziele tereny znajdujące się najbliżej przedstawione zostały w palecie ciepłych barw, natomiast górujący nad okolicą odległy szczyt ukazano z przewagą kolorów zimnych.

NOTATKA Z LEKCJI

1.Perspektywa powietrzna charakteryzuje się tym, że przedmioty położone blisko widza mają wyraźne kontury i nasycone barwy, natomiast obiekty w oddali są przedstawione w jasnej, szroniebieskiej tonacji i mają delikatne zarysy.

2.W perspektywie barwnej kolory ciepłe stosuje się głównie do przedstawienia elementów znajdujących się najbliżej patrzącego, a barwy zimne - najczęściej do prezentowania obiektów umieszczonych dalej.